Als u het antwoord dat u zoekt niet kunt vinden, neem dan contact met ons op.
Grandidier’s spitsmuistenrek
De Grandidier’s spitsmuistenrek werd voor het eerst beschreven in 2009 door Olson etal. en werd afgesplitst van Microgale brevicaudata op basis van genetische en morfologische verschillen. Hij valt op door zijn aanpassing aan droge boshabitats die ongewoon is onder zijn verwanten.
Taxonomie
| Koninkrijk: | Dierenrijk |
| Stam: | Chordadieren |
| Klasse: | Zoogdieren |
| Orde: | Afrosoricida |
| Onderorde: | Tenrecomorpha |
| Familie: | Tenrecidae |
| Geslacht: | Microgale |
| Soort: | Microgale grandidieri |
Natuurlijk verspreidingsgebied en habitat
Deze soort is endemisch in westelijk en zuidwestelijk Madagaskar en is alleen bekend uit droge loofbossen en droge struikgewas, habitats die contrasteren met de voorkeur voor vochtiger bos die kenmerkend is voor de meeste spitsmuistenreks. De verspreiding lijkt onregelmatig, maar strekt zich uit over een gebied dat voorheen werd beschouwd als onderdeel van M. brevicaudata, wat wijst op een ondergewaardeerde diversiteit in drogere ecoregio’s. De volledige details van habitattolerantie en ecologische behoeften zijn nog onvoldoende bestudeerd.
Fysieke eigenschappen
Morfologisch gezien is M. grandidieri qua grootte vergelijkbaar met zijn naaste verwanten, hoewel specifieke metingen zelden in de literatuur worden vermeld. In grote lijnen lijkt hij op andere spitsmuisten: klein, slank, met korte poten en een matig lange staart. De oorspronkelijke beschrijving benadrukte echter duidelijke schedel- en vachtkenmerken die hem onderscheiden van M. brevicaudata. De exacte lichaamsmassa, vachtkleur of staartverhoudingen zijn nog niet uitgebreid gedocumenteerd in de openbare literatuur.
Gedrag en levensstijl
Er zijn vrijwel geen gedragsgegevens beschikbaar. Aangenomen wordt dat de soort, net als andere Microgales, terrestrisch en insectenetend is, maar er is niets bekend over zijn activiteitsritmes, nestelgewoonten, sociale interacties of thermoregulerende strategieën. Zijn aanwezigheid in droog bos suggereert mogelijke aanpassingen aan drogere omstandigheden dan soortgenoten, maar waarnemingen ontbreken.
Communicatie
Er zijn geen studies naar communicatie van deze soort geregistreerd. Vergelijkbare spitsmuistenreks gebruiken soms geurmarkering, tastsignalen of zachte gilletjes voor sociale of moederlijke interactie, maar of M. grandidieri dit ook doet, is onbekend.
Dieet in het wild
Specifieke voedingsgegevens voor deze soort zijn niet gerapporteerd. Afgaande op verwante soorten, jaagt hij waarschijnlijk op insecten en andere kleine ongewervelden die in bladafval of de bodem voorkomen. Er zijn geen directe studies naar de darminhoud of observationele studies beschikbaar.
Voortplanting en levenscyclus
Er is geen gepubliceerde informatie over de voortplanting. Aangezien M. grandidieri pas in 2009 formeel werd beschreven, zijn de voortplantingstijden, worpgrootte, dracht en ontwikkeling volledig ongedocumenteerd, hoewel de algemene voortplantingspatronen van de tenrek waarschijnlijk wel van toepassing zijn.
Bedreigingen en beschermingsstatus
De IUCN beschouwt de Grandidier’s spitsmuistenrek momenteel als ‘Niet bedreigd’, verwijzend naar zijn grotere verspreiding dan verwacht en vermoedelijk grote populatie, evenals zijn aanwezigheid in gebieden met gedegradeerd droog bos. Niettemin overlapt zijn verspreidingsgebied met gebieden met ontbossing, landbouwuitbreiding en mijnbouw, wat een bedreiging kan vormen voor de lokale populaties. Meer onderzoek is nodig om de werkelijke populatietrends en habitatgevoeligheid te bepalen.
Deze soort in gevangenschap
Er zijn geen gegevens over in gevangenschap gehouden exemplaren of over de kweek van Microgale grandidieri. De soort is blijkbaar onbekend in zoölogische collecties of particuliere collecties, en er zijn geen protocollen voor de kweek ontwikkeld.
