Amoeregel

Taxonomie

Koninkrijk:	Dierenrijk
Stam:	Chordadieren
Klasse:	Zoogdieren
Orde:	Eulipotyphla
Familie:	Erinaceidae
Geslacht:	Erinaceus
Soort:	Erinaceus amurensis

Natuurlijk verspreidingsgebied en habitat

De Amoeregel is inheems in delen van Noordoost-Azië, met name het Russische Verre Oosten, Noordoost-China en zowel Noord- als Zuid-Korea. Zijn verspreidingsgebied overlapt in sommige gebieden met dat van de Europese egel, maar wordt over het algemeen geassocieerd met koelere gematigde zones. De soort leeft in diverse omgevingen, waaronder gemengde bossen, bosranden, weilanden, landbouwgronden en tuinen in de buitenwijken. Hij geeft de voorkeur aan gebieden met dichte bodembedekking of struikgewas om te nestelen en bescherming te bieden. Net als andere egels vermijdt hij zeer natte of zwaar beboste gebieden waar beweging en foerageren moeilijker zouden zijn. De Amoeregel is bijzonder aangepast aan koudere klimaten en is een van de weinige egelsoorten die wordt aangetroffen in gebieden met lange winters en veel sneeuwval.

Fysieke eigenschappen

De Amoeregel is middelgroot tot groot, met volwassen exemplaren die een lengte van 22 tot 30 centimeter bereiken en een gewicht van 600 gram tot meer dan 1 kilogram, afhankelijk van het seizoen. Hij heeft een dichte vacht met scherpe stekels op de rug, die meestal bruin of grijsachtig zijn met lichtere punten, terwijl de vacht op zijn gezicht en onderbuik grof en bruinachtig of grijs is. Hij heeft een langere snuit en een iets smallere schedel in vergelijking met de Europese egel. De oren zijn kort en rond, en de ledematen zijn goed gespierd om te graven en te foerageren. Net als bij andere soorten in het geslacht is er geen sterk seksueel dimorfisme, hoewel mannetjes tijdens het broedseizoen iets zwaarder kunnen zijn. Individuen in koudere streken ontwikkelen in de herfst een dikkere vetlaag om de winterslaap te overleven.

Gedrag en levensstijl

De Amoeregel is een nachtelijk en solitair dier dat actief wordt in de schemering en ’s nachts op zoek gaat naar voedsel. Hij leeft voornamelijk op het land en beweegt zich over de grond op zoek naar voedsel, nestplaatsen of partners. De soort staat erom bekend te overwinteren tijdens de strenge wintermaanden, vaak van eind oktober tot april, afhankelijk van het lokale klimaat. Vóór de winterslaap bouwt hij aanzienlijke vetreserves op en bouwt hij een goed geïsoleerd nest onder de grond, onder struikgewas of in natuurlijke holtes. Zijn winterslaap is een van de langste van alle egelssoorten vanwege de extreme kou in delen van zijn verspreidingsgebied. Tijdens het actieve seizoen kan hij elke nacht aanzienlijke afstanden afleggen om te foerageren. De egel is een bedreven graver en gebruikt holen overdag als schuilplaats en broedplaats.

Communicatie

Communicatie bij de Amoeregel, net als bij andere egels, is voornamelijk reukzintuiglijk. Geurmarkering wordt gebruikt om territoria af te bakenen, individuen te identificeren en de voortplantingsstatus te communiceren. Het dier heeft goed ontwikkelde geurklieren die zich waarschijnlijk in de anale regio bevinden, hoewel gedetailleerde anatomische studies specifiek voor deze soort ontbreken. Akoestische signalen omvatten snuivende, sissende en grommende geluiden, vooral tijdens ontmoetingen met soortgenoten of tijdens het foerageren. Tijdens het broedseizoen kunnen mannetjes klikkende of puffende geluiden produceren als onderdeel van het baltsgedrag. Er is geen bewijs van complexe vocale communicatie die verder gaat dan deze basisgeluiden. Visuele communicatie is minimaal, omdat de soort in omgevingen met weinig licht voornamelijk afhankelijk is van reuk en gehoor.

Dieet in het wild

De Amoeregel is een insecteneter en opportunistische omnivoor die zich voornamelijk voedt met ongewervelden zoals kevers, rupsen, regenwormen en slakken. Hij eet ook kleine gewervelde dieren, vogeleieren en gevallen fruit, indien beschikbaar. Het dieet varieert per seizoen, afhankelijk van de hoeveelheid prooien. Er zijn exemplaren waargenomen die composthopen en tuinen plunderden. In landbouwgebieden kan de soort profiteren van de grotere beschikbaarheid van insecten, maar loopt ook risico door het gebruik van pesticiden. Foerageren gebeurt door te wroeten in bladafval en aarde met behulp van zijn beweeglijke snuit en gevoelige reukvermogen. Water wordt verkregen uit vochtig voedsel of dauw, en stilstaand water wordt zelden gebruikt, tenzij het gemakkelijk toegankelijk is.

Voortplanting en levenscyclus

Het broedseizoen van de Amoeregel begint kort na het ontwaken uit de winterslaap in het voorjaar en duurt tot de vroege zomer. De paring bestaat uit een karakteristiek rondjes draaien, gepaard met snuiven en snuiven. Na de paring vertrekt het mannetje en voedt het vrouwtje de jongen alleen op. De draagtijd wordt geschat op 30 tot 35 dagen en de worpen bestaan ​​doorgaans uit vier tot zes biggetjes. De jongen worden blind geboren met zachte stekels, die binnen een paar dagen verharden. De ogen gaan open rond de twee weken en het spenen vindt plaats tussen de vier en zes weken oud. De jongen verspreiden zich kort na het spenen en moeten zich in de herfst voorbereiden op de winterslaap. Geslachtsrijpheid wordt bereikt in de volgende lente. De levensduur in het wild wordt geschat op maximaal vijf jaar, hoewel de meeste exemplaren deze leeftijd niet bereiken vanwege predatie en omgevingsfactoren.

Bedreigingen en beschermingsstatus

De Amoeregel wordt momenteel niet als wereldwijd bedreigd beschouwd en is niet afzonderlijk beoordeeld door de IUCN. Er wordt aangenomen dat de populatie in het grootste deel van zijn verspreidingsgebied stabiel is, hoewel er lokaal sprake kan zijn van afname van leefgebied, pesticidengebruik en verkeerssterfte. In Zuid-Korea en Noordoost-China verminderen snelle verstedelijking en intensivering van de landbouw de beschikbaarheid van geschikt leefgebied. Bovendien kunnen gedomesticeerde honden en verwilderde dieren een directe bedreiging vormen door predatie of verstoring. Klimaatverandering kan ook van invloed zijn op winterslaappatronen en de beschikbaarheid van voedsel, hoewel de specifieke impact op deze soort niet is onderzocht. Er zijn geen gerichte beschermingsprogramma’s voor deze egel bekend en hij staat in het grootste deel van zijn verspreidingsgebied niet op CITES-bijlagen of nationale beschermingslijsten.

Deze soort in gevangenschap

De Amoeregel wordt zelden in gevangenschap gehouden en is geen veelvoorkomende huisdiersoort. Hij kan worden gehouden in rehabilitatiecentra voor wilde dieren of onderzoeksfaciliteiten binnen zijn natuurlijke verspreidingsgebied, met name in Rusland en Korea. Vanwege zijn aan kou aangepaste fysiologie en behoefte aan seizoensgebonden winterslaap is hij niet geschikt voor typische huishoudelijke omgevingen en maakt hij geen deel uit van de handel in exotische huisdieren. Verzorging in gevangenschap vereist omgevingsomstandigheden die de seizoenscycli nabootsen, inclusief temperatuurregeling en voorzieningen voor winterslaap. Het dieet in gevangenschap weerspiegelt dat van andere insectenetende egels, met een focus op eiwitrijke ongewervelden en incidenteel aanvulling met zacht fruit of vlees. Fokken in gevangenschap is niet systematisch onderzocht en er zijn geen gecoördineerde fokprogramma’s of dierentuinpopulaties. Als zodanig is de soort buiten zijn natuurlijke habitat nog steeds slecht begrepen en kan het het beste worden beschermd door habitatbescherming en veldonderzoek.