Daurische egel

Taxonomie

Koninkrijk:	Dierenrijk
Stam:	Chordadieren
Klasse:	Zoogdieren
Orde:	Eulipotyphla
Familie:	Erinaceidae
Geslacht:	Mesechinus
Soort:	Mesechinus dauuricus

Natuurlijk verspreidingsgebied en habitat

De Daurische egel is inheems in delen van Oost-Mongolië, Zuidoost-Rusland en Noordoost-China, met name in gebieden die verband houden met de Daurische steppe en omliggende semi-aride landschappen. Hij leeft in open graslanden, droge steppegebieden en met struikgewas bedekte gebieden, en vermijdt vaak dichte bossen of wetlands. De soort is aangepast aan een gematigd klimaat met koude winters en warme zomers. Hij prefereert habitats met losse grond die graven mogelijk maakt en voldoende dekking biedt tegen roofdieren. Seizoensgebonden veranderingen in de vegetatie en de overvloed aan prooien beïnvloeden de verspreiding binnen zijn verspreidingsgebied. Vanwege de afgelegen ligging van een groot deel van zijn leefgebied is een gedetailleerde kaart van de populatiedichtheid en de precieze verspreidingsgrenzen nog steeds onvolledig.

Fysieke eigenschappen

De Daurische egel is een middelgrote soort met een lichaamslengte van 15 tot 25 centimeter en een gewicht dat varieert van 400 gram in het vroege voorjaar tot 1 kilo vóór de winterslaap. Hij heeft een dichte bedekking van bruine en crèmekleurige stekels op zijn rug en flanken, terwijl het gezicht en de onderkant bedekt zijn met een grove vacht die varieert van lichtbruin tot grijs. De snuit is langwerpig en beweeglijk, goed aangepast om door de grond te wroeten. De oren zijn klein en rond en liggen laag tegen de kop aan. De poten zijn kort maar stevig, wat efficiënt graven mogelijk maakt. Er is geen duidelijk seksueel dimorfisme, hoewel mannetjes tijdens het broedseizoen iets zwaarder kunnen zijn dan vrouwtjes. Seizoensgebonden veranderingen in lichaamsconditie zijn duidelijk merkbaar als gevolg van vetophoping vóór de winterslaap.

Gedrag en levensstijl

De Daurische egel is een solitair nachtdier. Hij komt in de schemering tevoorschijn om te foerageren en keert voor zonsopgang terug naar een schuilplaats overdag. Hij bouwt nesten in ondiepe holen, onder struiken of in natuurlijke spleten, bekleed ze met gras, bladeren en ander plantaardig materiaal. In de koudere maanden houdt hij een winterslaap, vaak van eind september of oktober tot april, afhankelijk van de regionale klimaatomstandigheden. Vóór de winterslaap bouwt hij een geïsoleerd winterslaaphuisje om zich te beschermen tegen extreme kou. De mate van activiteit en de omvang van zijn leefgebied variëren afhankelijk van het seizoen en de beschikbaarheid van voedsel. Buiten het broedseizoen is hij over het algemeen niet agressief tegenover soortgenoten, maar vanwege zijn solitaire karakter komen hij zelden voor. Wanneer hij bedreigd wordt, rolt hij zich op tot een verdedigende bal en zet hij zijn stekels op om roofdieren af ​​te schrikken.

Communicatie

Aangenomen wordt dat de communicatie bij de Daurische egel voornamelijk via de geur verloopt, net als bij andere egels, waarbij geurmarkering waarschijnlijk wordt gebruikt om territoria af te bakenen en de voortplantingsstatus aan te geven. Gedetailleerde studies naar zijn geurklieren of markeringsgedrag ontbreken. Akoestische communicatie omvat snuiven, sissen en grommen tijdens het foerageren of ontmoetingen met andere egels, evenals mogelijke klikkende of puffende geluiden tijdens de balts. Visuele signalen zijn beperkt vanwege zijn nachtelijke gewoonten, en tactiele communicatie beperkt zich voornamelijk tot paringsinteracties. Zelfbevredigend gedrag is niet goed gedocumenteerd voor deze soort, hoewel het veel voorkomt bij verwante egels en hier mogelijk ook voorkomt.

Dieet in het wild

De Daurische egel is een opportunistische insecteneter die zich voornamelijk voedt met kevers, rupsen, sprinkhanen, mieren en andere grondbewonende ongewervelden. Hij eet mogelijk ook regenwormen, spinnen, kleine gewervelde dieren, vogeleieren en af ​​en toe aas, indien beschikbaar. Plantaardig materiaal zoals bessen of gevallen fruit kan opportunistisch worden gegeten, vooral in de nazomer. Foerageren gebeurt op de grond, vaak door te snuffelen en te graven in de grond en bladafval. De soort haalt het grootste deel van zijn water uit voedsel en dauw, waardoor hij relatief onafhankelijk is van directe waterbronnen. Seizoensgebonden veranderingen in de beschikbaarheid van insecten hebben een sterke invloed op de samenstelling van het dieet.

Voortplanting en levenscyclus

De Daurische egel broedt doorgaans in de late lente en vroege zomer, kort na het ontwaken uit de winterslaap. De balts lijkt waarschijnlijk op die van verwante soorten, met cirkelend gedrag, vocalisaties en geursignalen. Na de paring maakt het vrouwtje een goed verborgen nest waar ze een nest van doorgaans drie tot zes biggetjes baart. De draagtijd wordt geschat op ongeveer 35 dagen, hoewel precieze cijfers voor deze soort niet goed gedocumenteerd zijn. De jongen worden blind geboren met zachte stekels die binnen de eerste paar dagen verharden. De ogen gaan na ongeveer twee weken open en het spenen vindt plaats na vier tot zes weken. Nesten in het late seizoen kunnen zeldzaam zijn vanwege de beperkte tijd die beschikbaar is vóór het begin van de winter. Seksuele volwassenheid wordt over het algemeen bereikt in de volgende lente. De levensduur in het wild is onbekend, maar waarschijnlijk vergelijkbaar met die van andere egels, gemiddeld drie tot vijf jaar.

Bedreigingen en beschermingsstatus

De Daurische egel staat op de lijst van minst bedreigde soorten van de IUCN, zonder bewijs van een grote populatiedaling in zijn verspreidingsgebied. Er bestaan ​​echter lokale bedreigingen, waaronder habitatverlies door landbouwuitbreiding, overbegrazing en infrastructuurontwikkeling. Sterfte door wegverkeer en predatie door gedomesticeerde honden kunnen gevolgen hebben voor sommige populaties in de buurt van menselijke nederzettingen. Het gebruik van pesticiden kan de hoeveelheid prooien door insecten verminderen en schadelijke gifstoffen introduceren. Klimaatverandering, met name verschuivingen in seizoenspatronen en sneeuwbedekking, kan de timing van de winterslaap en de beschikbaarheid van voedsel beïnvloeden, hoewel dit nog niet diepgaand is onderzocht. Over het algemeen dragen het grote verspreidingsgebied en de aanpassingsvermogen van de soort aan verschillende open habitats bij aan zijn huidige stabiele status.

Deze soort in gevangenschap

De Daurische egel wordt niet vaak in gevangenschap gehouden en is niet te vinden in de handel in exotische huisdieren. Hij wordt af en toe gehouden in opvangcentra voor wilde dieren binnen zijn natuurlijke leefgebied, meestal voor de behandeling van verwondingen of voor tijdelijke verzorging voordat hij wordt vrijgelaten. Zijn aanpassing aan een sterk seizoensgebonden klimaat, inclusief langdurige winterslaap, maakt hem ongeschikt voor typische gevangenschapsomstandigheden. Er bestaan ​​geen gestructureerde fokprogramma’s in gevangenschap of dierentuinpopulaties voor deze soort. Verzorging in gevangenschap vereist een dieet rijk aan levende ongewervelden, voldoende ruimte voor natuurlijk foerageergedrag en seizoensgebonden temperatuurschommelingen ter ondersteuning van de natuurlijke cycli. Bescherming van deze soort kan het beste worden bereikt door habitatbescherming en monitoring in het wild.