Als u het antwoord dat u zoekt niet kunt vinden, neem dan contact met ons op.
Major’s langstaarttenrek
De Major’s langstaarttenrek werd voor het eerst in 1918 door Thomas beschreven en onderscheidt zich van zijn verwanten doordat hij een staart heeft die bijna twee keer zo lang is als zijn lichaam, een opvallend sierlijk kenmerk dat ongebruikelijk is voor Microgale.
Taxonomie
| Koninkrijk: | Dierenrijk |
| Stam: | Chordadieren |
| Klasse: | Zoogdieren |
| Orde: | Afrosoricida |
| Onderorde: | Tenrecomorpha |
| Familie: | Tenrecidae |
| Geslacht: | Microgale |
| Soort: | Microgale majori |
Natuurlijk verspreidingsgebied en habitat
De Major’s langstaarttenrek is endemisch op Madagaskar en komt voornamelijk voor in de vochtige bossen in het oosten en ook in sommige drogere bossen in het westen, op hoogtes variërend van ongeveer 785 tot 2000 meter. Hij leeft zowel in laagland- als in bergachtige regenwouden en kan tot op zekere hoogte habitatverstoring verdragen. Hoewel hij wijdverspreid is van het noorden tot het zuiden van het eiland, zijn zijn precieze habitatvoorkeuren en populatiedichtheden nog weinig bestudeerd.
Fysieke eigenschappen
Met een gewicht van ongeveer 5,6 tot 7,5 gram en een kop-romplengte van ongeveer 6,3 tot 7,2 cm heeft de Major’s langstaarttenrek een opmerkelijk lange staart (11,5–12,9 cm), bijna het dubbele van zijn lichaamslengte. Zijn lichaam is spoelvormig met dichte donkerbruine rugvacht en een donkergrijze onderbuik, soms met roodachtige of gelige tinten. De oren zijn relatief groot (13–15 mm) en hij heeft sterke voorpoten en een langwerpige buitenste teen, kenmerken die wijzen op enige tijd klimmen.
Gedrag en levensstijl
Er is weinig bekend over het gedrag van de soort, omdat hij zelden wordt waargenomen. Morfologische kenmerken zoals een zeer lange staart en sterke ledematen wijzen op gedeeltelijk scharrelgedrag, waarbij hij takken beklimt en zowel op de grond als laag in bomen foerageert. Observatiegegevens ontbreken, maar de soort deelt waarschijnlijk een geheimzinnige, voornamelijk terrestrische levensstijl die vergelijkbaar is met die van andere spitsmuistenreks, waarbij hij af en toe holen of strooisel als schuilplaats gebruikt.
Communicatie
Er zijn geen soortspecifieke studies naar de communicatie van de Major’s langstaarttenrek. Aangenomen wordt dat deze afhankelijk is van geurmarkering en tactiele signalen tijdens korte interacties of moederzorg, vergelijkbaar met het gedrag dat wordt aangetroffen bij andere verwanten van de spitsmuistenrek. Er zijn geen vocalisaties of ultrasone signalen gedocumenteerd.
Dieet in het wild
Er zijn geen voedingsgegevens beschikbaar voor deze tenrek; analyses van de darminhoud suggereren echter een insectenetend dieet, typisch voor spitsmuistenreks, waarbij ze zich voeden met ongewervelden zoals insecten en regenwormen. De morfologie komt overeen met het foerageergedrag op de grond in omgevingen met veel bladstrooisel.
Voortplanting en levenscyclus
Er is vrijwel niets bekend over de voortplanting van de Major’s langstaarttenrek. De soort is niet in gevangenschap bestudeerd en er zijn geen observaties over de draagtijd, de grootte van de worpen, de seizoensgebondenheid van het broedseizoen of de ontwikkeling van de jongen. Mogelijk volgen de vogels algemene patronen die ook bij andere spitsmuistenreks voorkomen, maar details hierover zijn nog volledig onbekend.
Bedreigingen en beschermingsstatus
De IUCN beschouwt deze soort als ‘Niet bedreigd’ vanwege zijn relatief grote verspreidingsgebied en aanwezigheid in talloze beschermde bossen, waaronder Manongarivo, Ambohitantely, Andrahomana en Andringitra. Desondanks blijft habitatverlies door ontbossing, verandering in landgebruik en bosbranden in zijn verspreidingsgebied voortduren. De populatietrends blijven onduidelijk en uitgebreide veldstudies zijn noodzakelijk voor een langetermijnbeoordeling van de bescherming.
Deze soort in gevangenschap
Er zijn geen gegevens over het houden of fokken van de soort in gevangenschap. De soort wordt niet gehouden in dierentuinen of privécollecties, en er zijn geen protocollen voor de verzorging ervan vastgelegd. De tolerantie voor of aanpassing aan gevangenschap blijft volledig onbekend.