Hugh’s egel

Taxonomie

Koninkrijk:	Dierenrijk
Stam:	Chordadieren
Klasse:	Zoogdieren
Orde:	Eulipotyphla
Familie:	Erinaceidae
Geslacht:	Mesechinus
Soort:	Mesechinus hughi

Natuurlijk verspreidingsgebied en habitat

De Hugh’s egel komt voor in Noord- en Centraal-China en delen van Mongolië, waar hij in diverse gematigde klimaatzones voorkomt. Hij wordt aangetroffen in open graslanden, struikgewas, landbouwranden en schaars beboste gebieden, en staat erom bekend matig verstoorde habitats te tolereren, mits er voldoende dekking en prooien beschikbaar zijn. In sommige regio’s is hij ook te vinden langs de randen van dorpen of op akkers, hoewel hij een voorkeur blijft hebben voor semi-natuurlijke landschappen. De soort vermijdt over het algemeen dichte bossen en hooggelegen omgevingen, hoewel hij wel is waargenomen in hooggelegen steppegebieden. Seizoensgebonden veranderingen in temperatuur en neerslag beïnvloeden de activiteit en het foerageergedrag, en hij geeft de voorkeur aan grond die gemakkelijk graaft.

Fysieke eigenschappen

De Hugh’s egel is een middelgrote egel met een gemiddelde lengte van ongeveer 20 tot 25 centimeter en een gewicht variërend van 600 gram in het voorjaar tot meer dan 1 kilo vóór de winterslaap. De rugstekels zijn bruin en crèmekleurig gebandeerd, terwijl de onderdelen bedekt zijn met een grove, bruingrijze vacht. Het gezicht is doorgaans lichter van kleur, met kleine ronde oren die dicht tegen de kop aan zitten. Hij heeft een stevige bouw met relatief korte poten, geschikt om te graven en te foerageren. Zoals bij veel egels in gematigde streken, is er een seizoensgebonden vetophoping ter voorbereiding op de winterslaap. Er is weinig seksueel dimorfisme, hoewel mannetjes tijdens het broedseizoen iets zwaarder kunnen zijn.

Gedrag en levensstijl

Deze soort is solitair en nachtelijk. Na zonsondergang komt hij tevoorschijn om te foerageren en voor zonsopgang zoekt hij een schuilplaats. Overdag gebruikt hij zelfgegraven holen, natuurlijke spleten of dichte vegetatie voor rust en winterslaap. In koudere klimaten binnen zijn verspreidingsgebied ondergaat hij een echte winterslaap van de late herfst tot de lente, afhankelijk van de lokale temperaturen. Vóór de winterslaap bouwt hij een goed geïsoleerd nest, vaak in een ondergrondse kamer bekleed met droog plantaardig materiaal. Hij is een actieve foerageur en kan elke nacht aanzienlijke afstanden afleggen op zoek naar voedsel. Ontmoetingen tussen individuen buiten het broedseizoen zijn zeldzaam en gaan vaak gepaard met vermijdingsgedrag of lichte agressie.

Communicatie

Communicatie bij de Hugh’s egel is voornamelijk reukzintuiglijk, waarbij geurmarkering wordt gebruikt voor het bepalen van zijn territorium en voor reproductieve signalen. Akoestische signalen omvatten snuiven, grommen en sissen, vooral tijdens de balts of in verdedigende situaties. Net als andere egels vertoont hij zelfzuchtig gedrag na het tegenkomen van sterke of onbekende geuren, hoewel de functie hiervan niet volledig wordt begrepen. Zicht speelt een minimale rol in de communicatie; reuk en gehoor zijn de dominante zintuigen voor het detecteren van voedsel, roofdieren en soortgenoten.

Dieet in het wild

De Hugh’s egel is een opportunistische insecteneter en omnivoor. Zijn dieet bestaat voornamelijk uit grondbewonende ongewervelden zoals kevers, rupsen, regenwormen en sprinkhanen, aangevuld met af en toe kleine gewervelde dieren, vogeleieren en aas. Seizoensfruit of -bessen kunnen gegeten worden indien beschikbaar, hoewel plantaardig materiaal slechts een klein deel van het dieet vormt. Foerageren gebeurt meestal op de grond, waarbij wordt gesnuffeld en gegraven om verborgen prooien te vinden. De soort haalt het grootste deel van zijn water uit voedselbronnen, maar drinkt ook uit stilstaand water indien beschikbaar.

Voortplanting en levenscyclus

Het broedseizoen vindt plaats in de lente en vroege zomer, kort na het ontwaken uit de winterslaap. De balts bestaat uit cirkelend gedrag, vergezeld van vocalisaties en geurinteracties. De draagtijd duurt ongeveer 35 tot 40 dagen, waarna het vrouwtje een nest van doorgaans drie tot zes biggetjes baart in een verborgen nest. De jongen worden blind geboren met zachte stekels, die binnen de eerste paar dagen verharden. De ogen gaan open rond de leeftijd van ongeveer twee weken en het spenen vindt plaats na vier tot zes weken. De jongen verspreiden zich snel na het spenen en degenen die laat in het seizoen geboren worden, moeten snel groeien om zich voor te bereiden op de winterslaap. Geslachtsrijpheid wordt over het algemeen binnen het eerste jaar bereikt. De levensduur in het wild wordt geschat op ongeveer drie tot vijf jaar, hoewel precieze gegevens ontbreken.

Bedreigingen en beschermingsstatus

De Hugh’s egel staat momenteel op de lijst van minst bedreigde soorten van de IUCN, met een relatief groot verspreidingsgebied en geen significante populatiedalingen. Lokale bedreigingen zijn onder meer habitatverlies door landbouwuitbreiding, infrastructuurontwikkeling en verstedelijking. Sterfte door verkeersongevallen en predatie door gedomesticeerde honden kunnen populaties in de buurt van menselijke nederzettingen beïnvloeden. Het gebruik van pesticiden in landbouwgebieden kan indirect van invloed zijn op de soort door de beschikbaarheid van prooien te verminderen en secundaire vergiftiging te veroorzaken. Klimaatverandering zou de winterslaapcyclus en de overvloed aan prooien kunnen veranderen, maar deze effecten zijn nog niet in detail onderzocht. De soort profiteert van zijn aanpassingsvermogen aan een reeks open habitats, wat bijdraagt ​​aan zijn algehele stabiliteit.

Deze soort in gevangenschap

De Hugh’s egel komt niet veel voor in gevangenschap en wordt zelden buiten zijn natuurlijke verspreidingsgebied aangetroffen. Hij kan tijdelijk worden gehouden in opvangcentra voor wilde dieren of onderzoeksinstellingen, maar hij is geen onderdeel van de handel in exotische huisdieren. Zijn lange winterslaap, sterke graafinstincten en specifieke omgevingsvereisten maken hem ongeschikt voor de reguliere verzorging van huisdieren. In gevangenschap heeft hij een groot, verrijkt verblijf nodig met mogelijkheden om te graven en nestelen, en een dieet dat zijn natuurlijke, insectenrijke voedingsgewoonten nabootst. Seizoensgebonden temperatuurschommelingen moeten worden gehandhaafd om een ​​goede winterslaap in koudere klimaten mogelijk te maken. Er zijn geen gevestigde fokprogramma’s voor deze soort en de beschermingsinspanningen voor deze soort richten zich op habitatbescherming en het verminderen van bedreigingen in het wild.